Mijn dagtaak

Mijn dagtaak zit er op.

Ik ga nu slapen.

Ik was deze ochtend blij opgestaan, ook al was ik nog moe.

Ik ging buiten staan en snoof de lucht met al haar geuren in mij op.

Ik hoorde het ruisende geluid van de autosnelweg in de verte en dacht aan al die mensen die op weg waren naar ergens of naar nergens.

De kat sprong op mijn schoot en spinde van genot toen ik haar streelde.

De ruimte rook naar verse koffie.

Wat een geluk dat ik hier ben.

Zo dicht bij mezelf en het leven.

Er schoten mensen in mijn gedachten.

Ik zocht het beste voor hen op en wenste het.

Daarna schakelde ik de kloktijd in en overliep ik mijn te doen lijstje.

Maar eerst ging ik wandelen in het nabij gelegen bos om in de stilte mijn eigen stilte te openen.

Heel de dag mengden de geplande en de toevallige ontmoetingen elkaar en ik genoot van beiden.

Het waren geen grootse dingen en ik heb de wereld niet veranderd maar gewoon geleefd in de eenvoud van mijn zijn.

Theoretisch ben ik een dagje ouder geworden, maar zo voelt het niet.

Het is alsof ik mijn kinderlijke blijdschap heb teruggevonden.

Mijn dagtaak zit er op.

Ik heb van elk moment genoten.

Het is me opnieuw een dagje gelukt.

Meditatie 11 november 2021