De andere kant

Het was in mijn droom dat je me opzocht en je zo dichtbij was, zoals het vroeger was, en we alle dagen samen waren.

Ik herkende de blik in je ogen en wist wat je me wilde zeggen nog voor je sprak. Toen je het zag, en mijn gevoelens las in mijn gelaat, zei je het niet, je lachte me toe omdat we elkander zo goed kenden.

We kenden elkaars geheimen zonder ze ooit besproken te hebben en we beschermden elkaar daarin. Ook de angstige ruimten waarin onze trauma’s gevangen zaten in ons lijf lieten we gerust en we forceerden niets. Af en toe deelden we daar iets over , maar alles bleef bedekt als een vulkaan die enkel wat rook uitstootte maar het vernietigende vuur in zijn diepte hield.

En de dag dat we onbesproken wisten dat je zou vertrekken naar de andere kant keken we lang in elkanders ogen en voelden we enkel nog dankbaarheid. Wat zijn we samen toch gelukkig geweest.

In mijn droom liep je vrolijk rond zoals je vroeger in de tuin de uitgebloeide rozen snoeide en de bottels speels naar mijn hoofd wierp.

Je zegt iets maar ik hoor je niet.

Opnieuw zeg je het, maar er is geen klank, en ik lees het in je ogen.

Ja je bent er nog en het gaat je goed.

Daar aan de andere kant.

De overstap die ging van zelf.

Er is niets om bang voor te zijn.

Tijd bestaat niet.

We zijn zo terug samen.

Even later ben je weg en ik zoek je in mijn slaap om nog even bij jou te kunnen zijn zoals het vroeger was.

De ganse dag heb ik je gevoeld en bleef je dicht bij mij als een kostbaar juweel dat verstopt zit aan mijn borst.

Meditatie 7 september 2022