Ruimte is leegte

De grote moeilijkheid om het absolute uit te leggen is dat we woorden gebruiken die uit de dualiteit ontstaan zijn.

Alle woorden zijn afkomstig uit de ontelbare splitsingen die het gevolg zijn van de oerscheiding met het geheel. Wij hebben het geheel in onderdelen verdeeld alsof ze eigen identiteiten zijn en alles en iedereen een naam gegeven en in groepen geordend. We hebben onszelf als individuen bedacht. Hetgeen met elkaar verbonden is in het geheel, ook al leeft het in verschillende lichamen, hebben we uit elkaar gehaald alsof ze op zichzelf bestaan, ook al weten we dat de ene groep zijn energie, zijn voedsel, uit de andere groep haalt.

Zo ook spreken we over een ruimte terwijl er geen grenzen zijn en alles in de oneindigheid verder gaat.

Ruimte is leegte, zoals stilte leegte is waar alles zich kan in uiten. Zo hoor je de trein de stilte binnen rijden en even later de stilte weer uit rijden alsof het een ruimte is.

Leegte in onze begrippen is het tegendeel van vol en dit omdat we in dualiteiten denken. In het absolute is leegte nu juist de ruimte waarin alles zich kan manifesteren, zich kan worden, zich kan zijn.

Ons universum is leegte waarin sterrenhemels zich bewegen.

Wij zien de leegte niet maar wel de sterren.

De leegte draagt alles.

Ze is vol van lichamen en vormen terwijl ze toch de leegte blijft in haar oneindigheid.

Om ooit het absolute te kunnen ervaren is het nodig om uit onze gewaarwordingen en onze gedachten te ontsnappen via meditatieve oefeningen.

Via ons verstand en onze logica kunnen we de oneindigheid en de eeuwigheid nooit ervaren.

Via ons geestelijke hart vinden we de doorgang naar onze ziel die eeuwige oneindige leegte is waarin alles gedragen wordt, waarin alles is.

Waarin wij Zijn.

Het volle bewustzijn dat weet en is.

Meditatie 16 juni 2023