De archeoloog
Zoals een archeoloog geduldig en met grote voorzichtigheid met een penseeltje de aarde wegneemt die zijn vondst bedekt, zo tracht ik mijn ziel te ontbloten die bedolven wordt door mijn gedachten en mijn overtuigingen.
De waarheid ligt verstopt achter duizenden religieuze of filosofische meningen.
Er is keuze genoeg om te geloven wat ons het best past om te geloven. Meestal lezen we boeken die onze mening tegemoet komen en ze standvastiger maken. We durven niet goed door te gaan in de redeneringen van hetgeen ons van nature afstoot uit angst om de houvasten die we een beetje hebben opgebouwd te verliezen. We zijn bang als we ze verliezen dat we onszelf zullen verliezen en dat we stuurloos zullen dobberen op de zee van mogelijkheden die de waarheid ons aanbiedt.
Daarom moeten we ons bij de feiten houden.
Het leven is nooit anders geweest dan wat het nu is. Een eeuwenoude wisseling van geboorte en dood. Een eeuwenoude vernieuwing en aanpassing in creativiteit en vitaliteit.
De skeletten die de archeologen bloot leggen tonen ons aan dat er reusachtige dieren bestaan hebben en dat de woestijn uit zeeën bestond.
In de arduinen terrastegels vind ik fossielen van schelpjes en planten.
Er zijn enorme verschuivingen geweest met ijstijden, natuurrampen, vulkaanuitbarstingen en overstromingen.
Ook onze planeet is levend en onder invloed van ontbinding, verandering, herstel en vernieuwing.
Het is nu net dat proces van vernieuwing en ontbinding dat het leven hier op aarde levend houdt. Het oude vernieuwt zich in nieuw leven en verdwijnt daarna.
De eeuwige doorzetting van leven als een estafetteloop. Mijn grootouders vernieuwden zich in mijn ouders en zij vernieuwden zich in mij en ik vernieuwde mij in mijn kinderen.
Maar uiteindelijk vernieuwde het leven zichzelf door ons.
Net zoals wij het doen met onze adem door het nieuwe in te ademen en het oude uit te ademen of door het voedsel in te nemen en de rest uit te laten, zo leeft het leven door ons verder in haar materiële vorm.
Maar net zoals wij heeft het leven dit niet nodig om levend te blijven.
De materie ontbindt zich in energie en ook zo ontstaat het nieuwe uit dezelfde energie. Het uitdoven is het onzichtbare overschakelen van materie naar zuivere energie. Het geboren worden is het zichtbaar worden in een willekeurige vorm van die energie. Uiteindelijk verdwijnt er niets of ontstaat er niets nieuw. Enkel de vorm lijkt anders maar de inhoud is dezelfde.
Door ons leven niet te beperken tot ons ego dat individualisme verlangt om te kunnen zijn, moeten we trachten ons te verzoenen dat we geen individuen zijn maar deel nemen aan het leven dat zich door ons manifesteert en veruiterlijkt.
Ons angstig vast houden aan ons ego belast onze vreugde en vrijheid en bezorgt ons zorgen, verdriet en pijn. Ons ego leren loslaten is een dagelijkse oefening die, zoals de archeoloog dat doet, onze ziel laagje per laagje zal vrij zal maken en ons bewust maakt dat we het leven niet alleen leven maar ook het leven Zijn.
Meditatie 21 oktober 2020
www.woordenuitdestilte.com
