De kleine stap.

Het zijn de misnoegden die zich verzamelen en met geweld hun eisen willen waar maken.

Met enkele schamele argumenten verzamelen ze een massa die hen gelooft en mee ten strijde trekt naar de beloofde verlossing.

De waarheid vraagt niet om te strijden maar om aanvaard te worden, ook al begrijp je ze niet.

De misnoegden denken het beter te weten en trachten iedereen van hun wijsheid te overtuigen terwijl ze zelf het geweld gebruiken en nu juist dit het bewijs is dat ze het niet weten.

Je kan in elk lichaam gelukkig zijn.

Je kan in elk regime gelukkig zijn.

Je kan in elke aanvaarding het geluk vinden.

Het is de misnoegdheid die je ziek maakt. De illusie dat het geluk elders te vinden is dan in het moment dat nu net gepasseerd is.

Natuurlijk mag je je beschermen tegen onrecht en tegen de aanval van de misnoegden.

Tegen het geweld van diegenen die nooit gelukkig zullen zijn omdat ze altijd misnoegd zullen blijven zolang ze de innerlijke ommekeer niet kennen.

Je mag je verstoppen.

Je mag vluchten.

Je mag je geweldloos verzetten.

Geweldloos?

Omdat elke vorm van geweld brandstof is voor meer geweld.

Vuur stop je met water.

Maar water niet met vuur.

Geweldloosheid is als water.

Het is de kracht van de liefde.

Het is een innerlijke kracht om te genieten van de geur van bloemen terwijl je bedreigd wordt door onrecht of ziekte.

De kunst om niet besmet te worden door ontevredenheid en misnoegdheid.

Dat is levenskunst.

Je over geven aan de wijsheid van het leven door erop te vertrouwen dat al wat je doormaakt tijdelijk is en je zal vormen en brengen naar die onverstoorbare tevredenheid.

In die overgave leven en met het geduld dat vertrouwen schenkt zal je kunnen deel nemen aan de universele kosmische vreugde waarvan het leven doordrongen is.

De noodzakelijke ommekeer gebeurt in je zelf. Niemand kan je daar toe verplichten.

Het is een kleine stap naar tevredenheid, even groot als de stap naar ontevredenheid.

Meditatie 7 september 2021