Zinvolle schoonheid

Door gewoon naar mijn kleinkinderen te kijken, krijgt heel mijn leven zin.
Hoe kunnen nu zo'n prachtige schepselen zinloos zijn?

Op dat bankje de zon zien opkomen en hoe het licht zich door de donkerte dringt.
Hoe kan deze zonsopgang nu zinloos zijn?

Mijn hand die over jouw lichaam glijdt en de rilling die ik door je voel.
Hoe je zwijgend naar me kijkt en alles zegt wat er gezegd moet worden.
Hoe kan die liefde nu zinloos zijn?

Jouw onverwachts bezoek, juist op dat moment, alsof je van ver had aangevoeld dat ik je nu nodig had.
Jouw stille aanwezigheid die me de kracht gaf om verder te gaan en te verdragen wat ik niet meer wou dragen.
Kan dat toeval nu zinloos zijn?

De tekening die je maakte in de stilte van wie je bent.
Het licht dat zich een weg baande door de donkerste lijnen en een vreugde meebracht die schoonheid heet.
Kan deze kunst nu zinloos zijn?

Die rustige blik van overgave die je me gaf na die lange strijd die je voerde.
We hadden hand in hand op dit moment gewacht en nu was je er klaar voor en je glimlachte opgelucht.
Kan dit afscheid zinloos zijn?

Hoe geweldig dat dit allemaal tegelijk in mij gebeurt en de vreugde en de traan samen in mijn hart mogen wonen.
Hoe kan dit nu zinloos zijn?

Meditatie 30 oktober 2021