De grote tegenstelling

Dank zij tegenstellingen of dualiteit denken wij. Wit/ zwart/ grijs, … goed of kwaad. Niet denken aan wat praktisch onmogelijk is brengt ons naar de ruimte die vrij is van dualiteit.
Ons hart.
Een (volle) leegte zonder tegenstellingen.
Ons hart is verbonden met het geheel en kent de verbindingen die er tussen alles is, de éénheid.
Ons verstand is geconditioneerd in splitsing en scheiding en het benoemen van de verschillende onderdelen alsof het afzonderlijke identiteiten zijn die geen uitstaan hebben met al het andere.
Daarom is het belangrijk om te kunnen evolueren naar de waarheid van het leven, haar effectieve realiteit, om de grote tegenstelling te kennen waarmee elke mens te maken heeft, namelijk het verschil tussen het denken over de waarheid en het aanvoelen van de waarheid.
Om dit te bereiken moeten we onze gedachten doorprikken als zeepbellen en hoe meer we dat doen hoe beter en sneller we tot de kinderlijke vrede of de innerlijke rust komen.

We behouden onze gedachten omdat we veronderstellen dat ze het archief zijn van ons bewustzijn en we vrezen dat we de waarheid die we bijeen sprokkelden zullen verliezen als we onze gedachten gaan negeren.
We denken dat we “zijn” dank zij onze gedachten zoals Decartes zegt: “ik denk dus ik ben”.
Maar we zijn sowieso, ook zonder onze gedachten. We denken ons verstandelijk bewust te zijn van wie we zijn maar daar slaan de de bal mis. We zijn helemaal niet wie we denken dat we zijn. Met onze gedachten creëerden we een ego, ondersteund door wat anderen van ons denken, maar van zodra we geleerd hebben dank zij meditatie onze gedachten niet meer klakkeloos te geloven opent er zich een andere werkelijkheid voor ons.

Meditatie 23 oktober 2022