Mijn woorden mag je vergeten

De woorden die uit de stilte vloeiden waarvan de bomen mijn getuigen zijn, mag je vergeten, als ze maar de aanzet zijn om af te dwalen van de wereld van gedachten naar de wereld van het voelen.

Dan zijn mijn woorden de kleuren geworden die je nodig had om het kunstwerk van het leven te kunnen zien.

Dan zijn mijn woorden de tonen die je weg hebben geleid uit je zorgen en je meenamen op de golven van haar troost.

Dan zijn mijn woorden jouw stilte geworden waarin het universum zich aan jou openbaart.

Dan zijn mijn woorden het voertuig dat je uit de harde wereld naar de schoonheid en de liefde voerde.

We leven in deze wereld maar we zijn niet van deze wereld.

De enige vluchtweg is de stilte en mekaar.

De melodie in mijn woorden die als een geur de weg wijst die je kwijt was.

Dan zijn mijn woorden de jouwe geworden omdat ze je naar jezelf brachten en je daar jezelf en al het anderen hervonden hebt.

Als een verloren gelopen kind dat door zijn moeder opgepakt en getroost wordt voel je je eindelijk beschermd en veilig.

Ik heb nooit mijn teksten geschreven om een bekende schrijver te worden of succes te hebben maar zoals de merel eenvoudig zijn lied zingt in de boom zo heb ik geschreven wat ik voelde.

De liefde die mij door de stilte werd ingefluisterd is van zo’ n grote schoonheid dat ik het van de daken wil schreeuwen. Laat ze niet verduisteren door al het geen ons omringt en geen liefde is.

Wees niet neerslachtig of moedeloos want je kan ze in alle eenvoud in de kleinste dingen vinden.

Mijn woorden spreken tot de inwendige zinnen en niet tot de uitwendige.

Het is de taal van ons hart en niet die van ons brein.

Het is mogelijk om ons los te maken van de angst en de onrust die ons leven constant omringt door je dagelijks naar het huis van liefde te begeven dat in ons hart te vinden is.

Meditatie 18 november 2021