Meditatie en stress
Zolang we onze stress niet kunnen beheersen zal mediteren onmogelijk zijn. Ook al verwachten we dat we onze stress onder controle kunnen houden dank zij meditatie.
Meditatie zal ons in een later stadium van onze evolutie zeker sterken en stressbestendiger maken maar stressbeheersing zal noodzakelijk zijn alvorens wij gaan mediteren.
Zonder stressbeheersing zal onze meditatie constant verhinderd worden door negatieve gedachten, brandende onrust, snelheid of ongeduld.
Daarom zullen we eerst ontspannende oefeningen moeten doen om de druk van de ketel te halen.
In de tuin werken, gaan wandelen, dansen, zingen, Yoga, alle middelen zijn goed om onze gedachten af te leiden en ons te bevrijden van die innerlijke onrust die in ons brandt als een vernietigend vuur.
Ook praten met iemand die alle tijd neemt om naar jou te luisteren helpt goed als voorbereiding op ware meditatie.
Ware meditatie is geen ontspanningsoefening maar een manier om één te worden met jezelf, je omgeving en de vreugde van Zijn.
Meditatie brengt ons naar een hoger mentale vermogen en daar is voorbereiding voor nodig.
Onze onzekerheid en onze bezorgdheid zet zich om in stress en domineert onze bewuste geest die de doorgang naar onze onbewuste geest, de geest van waarheid en van rust, in de weg staat.
Angst voor de toekomst en angst om te verliezen zijn de grote verstoorders.
In zekere zin bevinden we ons in een vicieuze cirkel.
Stress en angst verhindert ons om te mediteren en meditatie is de weg naar verlossing van alle angst en stress.
Daarom is het belangrijk om de weg voor meditatie vrij te maken door ontspannende activiteiten in je dagelijks leven in te lassen alvorens te mediteren.
Indien je leven een race is van 's ochtends tot 's avonds dan moet je een middel zoeken om toch even tijd voor jezelf te nemen.
Ikzelf sta op om vijf uur om in de stilte van de ochtend beneden in mijn zeteltje te zitten en wat te lezen. De kat komt dan een half uurtje op mijn schoot zitten en spint van genot terwijl ik geniet van haar zachte vacht.
Daarna ga ik nog een uurtje wandelen in de bossen en dan pas start mijn actieve dag.
Maar ook tijdens de dag gun ik me zelf kleine korte momenten van rust. Af en toe loop ik even naar buiten om in de tuin te luisteren naar de geluiden en om de geuren om te snuiven of kijk ik naar de vormen van de bloemen of naar de tekeningen in de wolken.
Stil blijven staan is een wonderlijk en eenvoudig middel om de tijd even stil te zetten en in het zalige moment van het NU te verblijven waar niets meer belangrijker is dan dat.
In het ‘nu’ zit geen angst of onrust.
Onze herinneringen en onze toekomst die zitten er vol van.
Daarom is het goed om ons er steeds bewust van te blijven dat onze stress en onze angsten steeds in de toekomst liggen en alle onzekerheid en onbetrouwbaarheid in de toekomst te zoeken is.
De toekomst kan er echter op elk moment volledig anders uitzien dan hoe wij ze voorstelden.
Het is die voorstelling die ons bang maakt. Onze eigen angsten schrijven het scenario van onze voorstellingen. Wij stellen ons altijd in alsof wij controle hebben over onze toekomst, maar het leven kan onverwachts een wending nemen die ons schaakmat zet en al onze plannen en gedachten in de war sturen.
Zowel verrassing als tegenslag ligt onverwachts op die weg.
Hoe erg we ook spartelen en het anders zouden willen, aan sommige omstandigheden kunnen we niet anders doen dan ze aanvaarden als onze lotsbestemming.
Ons mentaal overgeven aan de wijsheid van het leven is geen fatalisme maar het vrijwillig loslaten van onze weerstand en onze revolte.
Tijdens een leven van 32 jaar zinloze vervolging had ik de innerlijke zekerheid gekregen dat de ketting van de bijtende hond nooit zou breken en ik op de bescherming van het universum kon rekenen. Mijn belagers werden steeds verhinderd door omstandigheden om mij te vernietigen.
Bij elke dreiging zonderde ik me even af en gaf ik mezelf innerlijk over aan de wijsheid van het leven en haar belofte dat mij niets zou overkomen. De storm ging liggen en de rust keerde weer.
Sommige situaties leken zo dreigend dat ik begon te twijfelen en dan kneep ik mijn ogen toe, maar telkens opnieuw bewees het leven mij dat ze haar beloften nakwam.
Het is deze innerlijke overgave die rust en stilte toelaat en de weg opent om vrij te mediteren om via die weg je lagere zijn te verlaten om je hogere Zijn te ontmoeten.
Meditatie 2 oktober 2020
