Het ongesneden brood

Als tuinontwerper heb ik geleerd om helemaal opnieuw te beginnen als ik niet tevreden ben van mijn ontwerp.

Dan laat ik het gemaakte ontwerp links liggen zodat ik het niet meer zie en neem ik een nieuw blad . Bijna automatisch verschijnt in mijn geest de oude vormgeving op het witte blad papier en dan moet ik van uit een andere hoek aan het nieuwe ontwerp beginnen om te vermijden dat de oude vorm toch terug komt in mijn tekening.

Ook zo zijn mijn gedachten. Bijna automatisch neem ik oude gedachten en gewoonten aan en ben ik niet in staat om van nul te beginnen.

“Dat is ook wel een beetje waar” zei dat lieve meisje toen ik met haar daarover sprak. In alles zag ze een stukje van de waarheid en ze hield zich niet koppig vast aan haar eigen waarheid.

Elke tekening die ze maakte in haar hoofd bleef aanpasbaar . Elke lijn plooibaar . Elke kleur veranderbaar.

En dan moet ik denken aan dat beeld dat ik ooit kreeg dat de waarheid als een vol ongesneden brood is . Als het gesneden wordt in boterhammetjes dan zit er in elk sneetje wel wat waarheid maar we missen altijd de volheid van de waarheid die enkel in de eenheid van het volle brood te vinden is . En in die zin had dat meisje het aan het rechte eind. In elk sneetje zit er waarheid. En in elk sneetje missen we de volle waarheid.

Meditatie 20 november 2020