Oneindig geduldig

Als ik over de liefde praat met mensen vragen velen mij hoe het mogelijk is dat de liefde zoveel kwaad en slechtheid toelaat zonder in te grijpen.

Liefde is de geest van het leven. Ze houdt en onderhoudt het leven.

Zoals de sfeer van een schip bepaald wordt door de geest van de kapitein zo bepaalt de geest van het leven de kenmerken van dat leven.

Alle eigenschappen van het leven zijn geworteld in de liefde.

Het is de bodem waaruit alles ontstaat en leeft.

Liefde is vrijblijvend.

Ze verplicht je tot niets.

Je mag vrijwillig in haar blijven of je mag kiezen om haar te verlaten.

Er zijn geen muren noch deuren of vensters in de liefde.

Het is een oneindige grenzeloze ruimte die, ook al lijkt het dat je ze verlaat, nooit kan verlaten. Omdat het leven zelf de ruimte is. Zelfs de dood zoals wij die kennen is geen uitgang.

Liefde is als een vuur dat in de vrieskou warmte geeft. Je kan er naartoe gaan of je kan er van weg gaan.

Jij bent degene die zich verplaatst.

Jij alleen beslist.

De vrijheid om zelf te kunnen kiezen is heilig voor de liefde.

Mocht liefde je verplichten om bij haar te blijven zou ze je gevangen nemen en je dwingen, maar dat wil ze niet.

Zoals de sterrenhemel het gevolg is van de oerknal en er daardoor ontelbare brokken de ruimte zijn in geschoten zo zijn wij verwijderd van de kern, de bron waaruit alle leven ontstond.

Alles keert terug naar zijn oorsprong en ook de sterrenhemels worden ooit terug één met de bron. Het water beneden in de rivier kwam ooit borrelend uit de bron.

Al wat is, behoort tot het leven, ook al lijkt het dood of levenloos.

Zelfs hetgeen nog niet is kan plotseling als uit het niets verschijnen.

Het niets is de onbekende bron die alles bevat.

Liefde kent geen kwaad.

Liefde kent enkel liefde en daar is geen kwaad in mogelijk.

Kwaad is te vergelijken met de koude die je ervaart als je je van de warmtebron verwijderd.

Hoe wreed en harteloos ook het kwade is, het bevindt zich in de grenzeloze liefdesruimte. Wat je ook deed en wie je ook was, de liefde sluit je nooit uit.

Liefde kan en wil je niet verwijderen omdat zij jou lief heeft.

Haar grenzeloze liefde vergeeft je al wat je een ander of jezelf hebt aangedaan.

Want al wat is, dat is zij.

Alles is liefde.

Het oneindige geduld dat liefde heeft kunnen wij nog niet bevatten.

Liefde wacht op jou en verplicht je niets. Ze weet dat ooit alle sterren en zonnestelsels terug één zullen zijn zoals alle verdwaalden ooit thuis zullen komen in haar.

Liefde heeft tijd genoeg.

Haar geduld is onschatbaar.

De big bang was een uitademing van liefde, nu ademt ze alles terug in.

Tussen de uitademing en de inademing zit er onmetelijk veel tijd.

Nadat alles terug ingeademd is zal de liefde opnieuw uitademen. Het stopt nooit.

Zoek het aangezicht van de liefde in de kleine dingen, in de schoonheid van de natuur, in de stilte van de wandeling, in de glimlach van de baby, in de rimpels van de ouderling, in de opkomende zon.

Zoek het niet in een begin of in een einde want het leven is in alle tijden,

al - tijd aanwezig.

Meditatie 8 april 2021