Voorbij de grens van waarnemen

Omdat de meesten onder ons zich niets herinneren van wie we waren voor we geboren werden, nemen we aan dat onze geboorte het begin is van ons bestaan. Daardoor nemen we ook automatisch aan dat onze dood het einde is van ons bestaan, want wie gelooft in geboorte gelooft meestal ook in de dood.

Door het geloof in de geboorte ontstaat het begrip “ik“ en tevens het begrip “nu“
Individualisme en tijd .


Door het geloof in de dood ontstaat de overtuiging dat het “ik” verdwijnt en dat jouw tijd stopt.

Hetgeen we zintuiglijk kunnen waarnemen nemen we aan als waar .



Als waar - aan - nemen .

Het woord waarnemen zegt het zelf. Maar onze zintuigen zijn zo verschrikkelijk beperkt en kunnen de waarheid niet waarnemen. We zijn niet in staat om het leven waar te nemen als we niet al onze gaven gebruiken. Van zodra we dit beseffen en dus ook aanvaarden, gaan we voorbij de grenzen van de waarneming. Dat is hetgeen de uitvinders doen. Ze geloven vast dat er meer is dan wat zij kennen en zien en zoeken voorbij de grenzen van hetgeen reeds gevonden is. Maar los komen uit onze dwangbuis van gedachten rond tijd en ruimte blijft een zeer moeilijke oefening .



Meditatie 12 maart 202