Bang om te verdwijnen

De wereld die we zien is de wereld die we zijn.

Wie we vandaag zijn is het resultaat van onze gedachten, van onze conclusies en van onze visies.

We zien de wereld zoals we denken en concluderen dat hij is.

Conclusies worden uit oordelen gebouwd.

Verlichte geesten zullen ons dan ook vragen om niet meer te oordelen.

Het oordelen verblindt ons voor de werkelijkheid en plaatst er illusies voor in de plaats. Onze illusies worden onze werkelijkheid en zo dwalen we steeds verder weg van wat is.

Zelfs de hoop is een illusie.

Het is een verlangen naar iets dat misschien komen zal.

Onze wereld van verbeelding wordt geprojecteerd op een scherm achter onze ogen.

Al wat we zien wordt door dat scherm vervormd.

Het is alsof we in een spiegel kijken die zelf een gelaat heeft.

Niet oordelen is de leegte toelaten.

In die leegte weerspiegelt de werkelijkheid zich.

Wij zijn bang van leegte.

Bang om te verdwijnen in die leegte.

Maar het zijn wij die het scherm van de leegte verstoren. Wij zien onszelf in plaats van de werkelijkheid.

Meditatie 29 januari 2020