Ontevredenheid
Mijn dochter heeft drie kippen die vrij in de tuin lopen. Alle dagen voedert ze de kippen. Op een dag zag ik ze met drie op het terras lopen en ze pikten met hun snavel tegen de deur. “Dat doen ze omdat ik ze vandaag nog niet gevoederd heb,“ vertelde ze me. Heel de tuin zit vol regenwormen en lekkere blaadjes maar de kippen kwamen niet op het idee om zelf achter hun voedsel te zoeken. Ze nemen zoals elke levensvorm de weg van de minste weerstand en eisen hun voedsel op van mijn dochter.
Ik heb het gevoel dat onze huidige samenleving het moeilijk heeft. Ik merk veel ontevredenheid. Nochtans staat er dagelijks een heel apparaat klaar om ons, indien we in nood zijn, te helpen.
Het evenwicht vinden tussen helpen en verwennen is een moeilijke en delicate oefening.
Neem nu onze kinderen.
Is het niet belangrijk dat we ze zo snel mogelijk leren om zelfstandig te worden? Moeten we ze niet van kleins af aan leren dat ze aan de beweging van het leven moeten deelnemen ? Wij moeten ze het voorbeeld geven en altijd actief blijven. We moeten ze leren dat je moeite moet doen om iets te bekomen in je leven? Dat reactie het gevolg is van onze eigen actie.
De vanzelfsprekendheid is een valkuil, gemakzucht ontaardt in luiheid en verwennerij verlamt. Alle levende wezens rondom ons zijn constant in beweging. Ik heb nog nooit een overwerkte mier of een depressieve vogel gezien, nochtans zijn ze constant bezig. Onze sociale zekerheid is onrechtmatig verdeeld, menen er velen. Ze vergelijken en wegen af. Ze zoeken hun rechten op, tellen hun dagen, hun uren, hun minuten. Velen werken omdat ze wel moeten een inkomen verwerven. Ze vinden amper vreugde in hun werk. Dat is erg spijtig . Wij hebben onze kinderen steeds geleerd dat ze niet mogen afmeten of wegen. Wij ouders beslisten wie meer kreeg dan de andere naargelang de werkelijke behoefte van elk kind.
Onze democratie is in die mate praktisch onbestuurbaar geworden omdat ieder individu het recht heeft voor zichzelf op te komen. Een samenleving die op individualisme wordt uitgebouwd in plaats van op het belang van de gemeenschap zal ten onder gaan aan ruzies en oorlog.
De waarden waarop onze samenleving werd opgebouwd zijn niet correct. Het algemene welzijn van de mens zou centraal moeten staan, maar de machten regeren en ieder tracht zich binnen dat systeem te verrijken in plaats van bezorgd te zijn voor het welzijn van elke mens.
Ondertussen zijn de continenten naar elkaar gegroeid en is er een mondiaal probleem ontstaan dat enkel maar met een mondiale samenwerking kan opgelost worden.
Hoeveel koninkrijken zijn er al in de geschiedenis gesneuveld en telkens ontstond er op dezelfde basis een nieuw koninkrijk. De mens is blijkbaar niet in staat om zichzelf te veranderen en kan zich niet organiseren om een wereldorde te bereiken.
Nog nooit zijn er zoveel mensen op de aarde geweest en nog nooit is de mens zo bedreigd geworden door zijn eigen levenshouding. Een nieuwe wereldorde zal er moeten ontstaan. In het verleden is verbetering altijd voorafgegaan door chaos.
En de chaos op aarde wordt alsmaar meer duidelijk.
Eén op drie mensen in Frankrijk neemt kalmeermiddelen in. Het levensritme is ondraaglijk geworden voor de meeste mensen. Alcohol, drugs en kalmeermiddelen houden de massa nog een beetje in bedwang. Terzelfder tijd kampen we met een klimaatverandering.
Ons mensdom zal versneld verplicht worden om mondiaal samen te werken. Misschien wordt het klimaat onze gezamenlijke vijand en zullen wij daarom eindelijk samen werken .
De beste beoefening voor vrede, ontwapening en geweldloosheid is meditatie. Het brengt ons automatisch naar de stilte van de eenheid en de liefde. Een liefde voor al wat leeft. Een liefde voor het leven.
Meditatie 3 oktober 2019
