De laatste stap

We hebben eindelijk een bepaald evenwicht bereikt of anders gezegd, een soort veiligheid, een soort comfortabele levenssituatie, denken we, en we hebben geen nood meer aan verandering en blijven stil staan bij wat we weten en bij wat we denken.

De behoefte aan een denken dat het denken verandert is weg.

Of aan een ervaring die vorige ervaringen verandert, of aan een verbeelding die de vorige verbeeldingen verandert.

Aan een voelen dat de vorige gewaarwording verandert.

Aan een leven dat ons leven verandert.

We voelen ons eindelijk een beetje stabiel en willen dat het liefst zo houden.

In feiten staan we stil in onze persoonlijke evolutie en we worden langzaam ouder zonder merkwaardige innerlijke verandering.

We stellen nog weinig in vraag en hebben pasklare antwoorden voor de problemen die ons omringen.

Met een zelfverzekerde glimlach luisteren we naar de ideeën van de jongeren en we herkennen in hen ons jeugdig enthousiasme en de wilskracht die we toen bezaten om de wereld te veranderen.

We hebben ons overgeleverd aan een soort fatalisme een machteloze aanvaarding van de dingen zoals ze zijn.

Het geloof en het vertrouwen in het leven dat alles nog mogelijk is zijn we kwijt.

We kijken naar de idealisten alsof het Don Quichotte‘s zijn die als dwazen vechten tegen windmolens.

We hebben onze gedachten overgeleverd aan de wet van de sterkste en hebben voorbeelden bij de vleet om aan te tonen, zowel in de natuur als in het bestuur van de aarde dat macht alles overheerst en liefde een illusie is.

Het sterke geloof van de stoïcijnen dat er een hogere rechtvaardigheid bestaat die het verkeer regelt tussen alle levensvormen vinden we naïef.

De durf om elke dag al wat we weten in vraag te stellen zijn we kwijt.

Een geestelijke luiheid of vermoeienis heeft zich van ons meester gemaakt .

De levenskracht zit erin om op het einde van je leven nog bomen te planten of nog boeken te schrijven, nog verliefd te worden, nog door te halen en te herschrijven, nog te luisteren naar hoe de anderen het zien, nog te genieten van kunst, nog te geloven in verandering en verbetering.

Kortom het leven te vertrouwen.

Wat ik vandaag weet is een voetstap tijdens mijn wandeling naar de waarheid. Met mijn laatste stap, stap ik het leven binnen.

Meditatie 8 september 2021