Loop alleen

Nu loop ik alleen.

Als een pelgrim op de weg die ook anderen gaan.

Maar alleen.

Ze hebben me zoveel verteld, zoveel geleerd. Overvol zit ik van meningen en gedachten, van waarheden, gezegden en spreuken.

Maar nu ga ik alleen.

En probeer te vergeten wat ik weet omdat ik nu weet dat al wat ik weet onbetrouwbaar is.

Alleen het leven in haar werkelijkheid heeft gelijk en toont me de weg naar haar kern die uit zuivere onbezoedelde waarheid bestaat.

Ik moet opnieuw leren luisteren, opnieuw leren zien, opnieuw leren denken zonder steeds te vergelijken en te duelleren met uitersten.

Willen weten is als vrije vogels opsluiten in een kooi. Al wat ik ooit begrepen heb vast houden en verzamelen.

Ook wat anderen vingen en me toonden hield ik in mijn kooi van gedachten.

In mijn hebberige brein.

Ik laat al mijn vogels vrij, zodat ze opnieuw van vorm of kleur kunnen veranderen en bij mij op bezoek kunnen komen en in en uit mij kunnen vliegen en mij kunnen veranderen van vorm of kleur.

Ik loop alleen en luister naar wat jij zegt en ik weet dat dit jouw wereld is.

Jouw wereld van gedachten.

Gedachten die je je toegeëigend hebt en die van elders komen, je weet zelf niet meer van waar.

Er zijn meer gedachten dan sterren en je kan ze onbeperkt bij maken en na een tijdje zijn ze alsof ze altijd al bestaan hebben.

Ik zet mijn deuren en vensters allemaal open zodat het waait en trekt en al mijn gedachten als damp verdwijnen en door wolken worden weggevoerd om elders als regen in rivieren te transformeren om te vluchten naar de zee.

Ik loop alleen en vertrouw nog enkel op mijn hart dat in de stilte tot me spreekt in woorden van gevoelens.

Om lief te hebben heb je geen woorden nodig. Je kan zwijgend genieten van elkaar en verbonden zijn in de stilte van je ziel.

Ik loop alleen, maar ik ben het niet.

Integendeel.

Ik ben verbonden, zonder gedachten in de stilte van de liefde.

Meditatie 11 september 2021