Pauze

We moeten aandacht besteden aan de pauze.

De pauze tussen twee gedachten, of de pauze tussen twee zinnen in een gesprek.

De pauze tussen de tonen van de muziek.

De pauze als je iemand in de ogen kijkt.

Als je aandacht besteedt aan de pauzes, geef je aandacht aan de stilte tussen de acties.

De pauzes zijn de kloven in de gletsjer waar je in kan vallen en die je in de buik van de ijsberg brengen waar je niets meer hoort dan je eigen adem.

De stilte is de enige baarmoeder van het geluid.

Daar wordt het geboren.

Ze is niet van deze wereld.

Ze bestaat als vangnet van geluid en verder is ze stil.

Zoals het niets de baarmoeder is van alle iets.

Alle iets kan verschijnen uit het niets omdat het niets zich niet veruiterlijkt in iets en rustig en vredig het niets blijft.

Zoals de spiegel de beelden toont die zich in haar spiegelen, maar zelf geen beeld heeft.

Het niet weten zweeft in het weten. Het niet weten voedt zich als een bij aan de bloemen van het weten. En alles wordt langzaamaan weten.

Dit proces van inzicht noemt bewustwording. Langzaamaan worden we ons bewust van ons zijn.

Maar weten wie we zijn, is van een veel hoger bewustzijn dan weten dat we zijn.

Tijdens de zoektocht naar wie we zijn moeten we eerst ontdekken wie we niet zijn.

We hebben onszelf een identiteit gegeven. Als we blijven razen door de tijd, zoals we dat dagelijks doen, en er een slepende gewoonte van gemaakt hebben, dan missen we de noodzakelijke pauzes van stilte die de enige doorgang zijn naar onze verborgen diepte.

De lege ruimte van stille wijsheid.

De lege ruimte van volle waarheid.

Dankzij die pauzes van stilte kunnen we in de lege ruimte terechtkomen van ons werkelijke zijn.

Meditatie 20 juli 2019