Liefde als verslaving

Jaques Brel zingt in het lied Laat me niet alleen de radeloze tekst: “Laat me dan ten minste de schaduw zijn van je hand, de schaduw van je hond.”

Een andere mens mag je nooit in je leven tot zo’n uitspraak brengen.

Liefde kan verslavend zijn.

Verslaving is gevaarlijke afhankelijkheid.

Je bent als een weerloze slaaf geketend aan je verslaving en dat kan ook je liefde voor iets of voor iemand zijn.

Passie kan ontaarden in obsessie.

De grens is dun en voor iedereen anders. Het wordt obsessie als het een verslaving geworden is. Zo kan je obsessief gebonden zijn aan je imago, aan je maatschappelijke positie, je titel, je uiterlijk, je succes.

Maar even goed aan je liefdes, je partner, je ouders, je kinderen.

Sommigen vragen me dan: ‘Hoe kan ik nu van mijn kind houden zonder mij eraan te binden?’

Dat kan, je kan liefhebben zonder je aan die liefde te binden.

Een innerlijke nuance tussen aanhankelijkheid en afhankelijkheid.

Een dagelijkse instelling. Liefde laat vrij en laat los. Liefde is geen ruimte zonder muren, deuren of vensters, want een ruimte bezit grenzen. Liefde is een schijnbare leegte die boordenvol liefde zit.

Liefde is de volle leegte. De levensenergie.

Liefde is gemeenschappelijk en niet individueel.

Je kind is echt niet van jou alleen.

Je kind is van het leven. Want het kind is net zoals jij en al het andere het leven zelf. Je kan je hem of haar niet toe-eigenen, want dan scheur je het af van de gemeenschap en van het leven om het bij jou te hebben. ‘Mijn’ en ‘dijn’ en ‘ik’ zijn identiteiten die we onszelf toe-eigenen, waardoor we ons scheiden van de eenheid van het leven. Het leven vertrouwt je dat kind toe om groot te brengen. Het is een geschenk van de liefde om te ervaren hoe sterk je liefde wel kan zijn en tegelijkertijd leert de liefde je dat liefde en ego niet samengaan.

Constant vecht je tegen je eigen egoïsme tijdens de opvoeding van je kinderen. s’ Nachts vijf keer opstaan voor een krijsende baby als je ‘s morgens moet gaan werken is terreur. Dat kost je jezelf. De studies betalen voor je achttienjarige kinderen kost je besparingen en opofferingen en bijklussen.

Liefde leert je tegen je egoïsme ingaan.

Vereenzelvig je niet met je kinderen of met je familie. Vereenzelvig je met alles en met iedereen. Vereenzelvig je met het leven en hou van alles en van iedereen. We zijn allen één en kunnen niet bestaan zonder elkaar, want we zijn elkaar. De bomen zijn de lucht voor onze longen. De groenten zijn de voeding van ons lichaam, de wolken vervoeren het noodzakelijke water in de lucht. De dieren, kevertjes, bacteriën, schimmels, de zon, wij zijn met hen verbonden.

Het is één leven.

Waar wij toe behoren.

Heb alles lief en hecht je niet aan onderdelen.

En laat vooral je liefde vloeien. Zonder ruimte, zonder deuren, muren of vensters. Zonder hechting of ketens. Laat de liefde los en ze komt vanzelf tot jou.

Meditatie 8 oktober 2019