Uit een vorig leven

Hoe komt het dat sommige ontmoetingen zo’n grote invloed op je hebben? 

Je voelde warmte en liefde en je voelde een onverklaarbare aantrekkingskracht.

Maar evengoed kom je mensen tegen waarvan je haar recht overeind komt te staan. De negativiteit kleeft aan je lijf als een bloedzuiger en je kan maar niet vinden wat de oorzaak daarvan is. 

Sommige mensen verklaarden me dat je deze mensen kent vanuit een vroeger leven en dat je er toen aangename of onaangename ervaringen mee had. 

Zelf heb ik geen tastbare herinneringen aan vroegere levens, dus kan ik dat niet bevestigen. Met plaatsen heb ik al wel speciale ervaringen gehad, ik herkende plaatsen terwijl ik er nog nooit geweest kon zijn. Maar die had ik misschien gezien toen ik nog heel klein was en in mijn onderbewustzijn opgenomen. 

Toch sluit ik de mogelijkheid van reïncarnatie of wedergeboren worden niet uit. (Ik sluit bijna niets uit). Het verklaart natuurlijk wel die speciale ontmoetingen.

Ik geloof in de kracht van onze ziel die het goede kan onderscheiden van het kwade, dankzij haar helder geweten dat gekoppeld is aan de waarheid van het leven. De ziel voelt alles feilloos aan, het verdriet of frustratie, de wanhoop of onzekerheid, pijn en radeloosheid, maar ook kwade bedoelingen, list en leugen, manipulatie of misleiding. 

De ziel staat in constante verbinding met het leven en met haar energie en kennis. Daarenboven word ik steeds misleid door mijn geest die over mijn instincten en mijn lichaam regeert. Zij heeft een grenzeloze fantasie en schept wonderlijke irreële werelden. 

Het is mijn ziel die me gelukkig terug met mijn voeten op de grond zet en mij naar de eenvoudige werkelijkheid brengt. Want de werkelijkheid is eenvoudig en consequent steeds wat ze is. Ze is de waarheid omdat ze niet anders is dan wat ze is. Zonder leugens of manipulaties, zonder vooroordeel of bevoorrechting. 

De waarheid is een heel complex geheel dat in ieder onderdeel eenvoudig waar is.

De mysteries van het leven zijn de dingen die ik niet begrijp,omdat ik volgens logische patronen denk en in dualistische constructies.

Het leven is een eenheid en kent geen dualiteit of splitsing. Een geheel is een geheel en splitst zich niet, ook al bestaat dit geheel uit miljarden onderdelen. Wij zijn het die met ons verstand de splitsing hebben uitgevonden en daardoor een identiteit hebben aangenomen die zich van de eenheid gescheiden heeft. Verstandelijk, want het is in de praktijk onmogelijk om je te scheiden van het geheel. Dat laat het geheel niet toe. 

Een vorig leven kan dan ook niet bestaan, omdat er maar één leven is. Een vorige identiteit, dat kan wel. 

Zolang ons bewustzijn sluimert of slaapt zullen we ons gescheiden voelen van de eenheid en een identiteit aannemen. 

De zielsverbinding die je met sommige mensen ervaart en die je uitzonderlijk met een grote groep mensen kan ervaren, toont ons de eenheid van de ziel aan. Ook onder een sterrenhemel of in een landschap kan je je verbonden voelen met iets dat veel groter is dan wat je kent. 

Het is nu juist dat gevoel van verbinding dat ons zal bevrijden uit ons individualisme. 

En hoe meer ervaringen je hebt met zielsverbinding, hoe gemakkelijker het wordt om ons ego los te laten in de eenheid. Als een glas water dat zich ledigt in de rivier en versmelt met de stroom en één is met het andere water. 

Verdwijnen in de eenheid is verdwijnen uit de individualiteit en thuiskomen in de eenheid. 

Wie ben ik? 

Een vraag die ons zal doen nadenken. 

Meditatie 26 mei 2019