Herinnering

Wat is een herinnering en hoe slaan onze hersenen bepaalde ervaringen op en waarom anderen niet ?

 We slaan gebeurtenissen op in onze hersencellen dankzij onze verlangens en dankzij onze angsten.

 De twee componenten die ons in beweging houden zijn honger en de doodsangst. Elk wezen is constant op zoek naar voedsel en op zijn hoede voor gevaar. En als onze behoefte naar veiligheid en voedsel voldaan is dan ontstaat er spontaan een nieuwe soort honger en een nieuwe soort angst.

 Sterke verlangens en verwachtingen kunnen we passie noemen.

Passie is een intens enthousiasme voor iets of iemand. Het kan ook een vorm van bewondering zijn of een diepe affectie zijn voor iemand .

Men kan ook passie voelen voor bepaalde hobby's, zaken of interesses.

Ook dat is een honger.

Verlangen naar iets is een honger naar iets.

 Deze honger uit zich vaak in sterke passionele emoties die nieuwsgierigheid en leergierigheid opwekken. Onze hersenen onthouden dankzij deze sterke emotionele honger.

 Evenzeer hebben traumatische ervaringen een grote impact op ons emotioneel leven en zullen we deze ervaringen ook opslaan. In vele gevallen zullen we deze herinnering inkapselen en trachten te vermijden. We dwingen ze automatisch naar ons onderbewustzijn omdat we van nature weglopen van negatieve ervaringen en deze zo snel mogelijk trachten te vergeten. Indirect zullen ze opnieuw opgeroepen worden indien er later een vergelijkende situatie opduikt en als een onverklaarbare angst ons emotionele stabiliteit in de war brengen. Trauma’s die ons leven bemoeilijken kunnen behandeld worden dankzij langdurende therapieën. De traumatische gebeurtenis heeft zich in onze herinnering als een levensbedreigende reflex genesteld en we voelen ons machteloos en krachteloos op de momenten als die reflexen in ons opkomen. We hyperventileren of we worden gegrepen door een paralyserende angst die ons verlamt.

Uiteindelijk dient ons geheugen om ons te beschermen tegen onheil en ongelukken. Zo zag ik een documentaire over een extreme droogte in Afrika. Een krokodil die 3O jaar geleden met haar moeder bij de vorige extreme droogte was gevlucht, op zoek naar water, vond de weg terug naar een ver gelegen poel. Weken was ze onderweg maar ze kende de weg nog.

Die herinnering redde haar leven.

 We hebben geen controle over wat we ons herinneren of wat niet ,en zeker niet indien het traumatische ervaringen zijn.

 Ook worden herinneringen door zeer verscheidene impulsen opgewekt. Verre geluiden of kleuren of lichtflitsen zijn voldoende om herinneringen op te wekken uit onze geheugenbank.

 Het is me ook herhaaldelijk gebeurd dat mensen telepathisch reageerden op mijn verdrongen gebeurtenissen en er spontaan over begonnen te praten. Alsof ze in mijn geheugen enge gebeurtenissen konden opmerken. Zo speelde ik met een vijfjarig kind met de autootjes enkele jaren nadat ik betrokken geweest was is een zwaar verkeersongeluk en mijn broer zijn been werd afgereden. Dat kind riep op net dezelfde manier “ mijn been, mijn been” zoals mijn broer toen geroepen had.

Dat ging door merg en been en het bracht me levendig terug in de traumatische gebeurtenis van toen.

 Ook zijn er herinneringen die ons blij en vrolijk kunnen maken. In sombere tijden van ons leven kunnen we terugkijken naar de mooie momenten die we kenden en die geven ons hoop voor de toekomst.

 Tel je zegeningen.

 Het leven geeft het goede en geeft het kwade. Verlang naar het goede maar aanvaard de moeilijke perioden die op je pad komen, ze horen erbij en dikwijls schuilt er achter die tegenslag een vernieuwing die goed voor je is.

Tracht je te laten (ver) leiden door passie en verwondering, door vriendschap en door liefde, het zijn positieve impulsen die vreugde en blijdschap opwekken.

Blijf zo ver mogelijk verwijderd van triestige herinneringen, zoek ze niet op, ook al denk je dat ze je goed doen.

Kijk vooral rondom jou in plaats van naar de toekomst die voor jou ligt of naar het verleden dat achter jou ligt.

 Als je rondom jou kijkt dan blijf je in het heden. De plaats zonder herinneringen.

 Het enige NU waar alle leven zich in beweegt en leeft.

Blijf weg uit dat dode verleden en uit die onbestaande toekomst.

Kijk wat je nu hebt, naar je huidige vrienden en liefdes. Naar je huidige situatie. Haal daar het mooiste en het beste uit en tracht zo goed als mogelijk het verleden en de toekomst te mijden.

 Troost je met de gedachte dat alles in je leven tijdelijk is en voorbijgaat.

Deze zekerheid legt bruggen over moeilijke perioden en leert je ook om je niet te erg te hechten aan het goede, want ook dat gaat voorbij.

 Weet dat er mensen zijn die je kunnen helpen om te leren los laten. Ook pijn en verdriet en ook traumatische herinneringen. Het is een interessante reis naar jezelf en naar het leven.

Want jij bent het leven. Je leeft het niet zoals je op een muntje zuigt tot het weg is. Je bent het leven zelf.

Daar moet je vroeg of laat achter komen.

De zoektocht naar jezelf en de bevrijding van je angsten of je trauma’s is de weg naar bewustzijn.

Is de zin van het leven.

 Meditatie 14 december 2019