De natuur bezit een zelfregulerend systeem dat zich bekommert om het welzijn van het geheel. Dat systeem noemen wij liefde.

Elk organisme richt zich daar op en offert het individu of zelfs de hele groep op indien ze een gevaar zouden

betekenen voor het welzijn van het geheel.

De contradictie, de dualiteit, de plus en de min is het concept van het leven dat groeit doorheen tegenstellingen.

Het is een gewild concept. Het was een voorwaarde van in het allereerste begin toen het Leven zich wilde delen met anderen.

We komen op aarde om te ervaren hoe snel we vastlopen in wie we niet zijn.

Ons ego is diegene die we denken dat we zijn.

Onze persoonlijkheid is de samenvatting hoe anderen over ons denken en oordelen. Onze schaduwen zijn de gevolgen van de verwarring, daar lopen we in vast.

We bezitten drie soorten wijsheid.

Eigen wijsheid

Hart wijsheid en

Een mensenleven is oneindig veel waard omdat wij het gewaar-zijn en de intelligentie bezitten die de grondstof zijn voor verlichting. Het lijden, waarvan het hele mensenleven doordrongen is, is de stimulans tot geestelijke transformatie. Pijn, verdriet, verlies en frustratie hebben een dramatische betekenis: namelijk ons wakker te maken om ons in staat te stellen, om ons als het ware te dwingen uit onze onwetendheid te breken en daarmee onze verborgen pracht te bevrijden.

Als we de mogelijkheid die dit leven ons biedt om onszelf te transformeren voorbij laten gaan dan zou het best heel lang kunnen duren alvorens we weer die kans krijgen.

Stilte beleven is een hogere bewustzijnsvorm.

De tijd die we vrij maken om ons dagelijks in de stilte te begeven toont aan hoe sterk de energie van de stilte op ons inwerkt.

Mensen die geen tijd over hebben om zich terug te trekken in de stilte worden door hun leven meegesleurd alsof ze in wilde rivier terecht zijn gekomen.

Deze mensen zijn te beklagen.

Een emotie ontstaat op de plaats waar verstand en lichaam elkaar ontmoeten. Het is de reactie van het lichaam op het verstand en de reactie van het verstand op de kennis die ons lichaam bezit.
Al onze cellen bezitten de kennis van onze voorouders die genetisch aan ons werd overgedragen. Ook deze informatie wekt reacties in ons lichaam op dat met aangeboren reflexen reageert.
Ons verstand slaat al deze reacties op in haar geheugenbank en codeert deze met een beoordeling. Slecht, goed, onbelangrijk, gevaarlijk, lekker… enzovoort.

In de natuur zijn er verschillende niveaus van ontwikkeling. Alle organismen zijn delen van een zelfregulerend systeem dat evenwicht en harmonie nastreeft.

Het ééndagsvliegje is niet minder belangrijk dan de olifant. Ieder heeft zijn functie in het grote geheel dat wij het leven noemen.

Alvorens de geest van het leven zich in materie transformeerde was er enkel maar geest. Om zichzelf te ontdekken in de perfecte volmaaktheid van Zijn, besliste de geest zich te veruiterlijken in alle mogelijke vormen. Een onbeperkte creativiteit ontstond door vernieuwing en verandering volgens de eigenschappen van perfectie.

Omdat alles uit het Ene voortkomt is alles in en door dat Éne met elkaar verbonden. De geest van het Ene leeft in het Al. Daarom is het voor diegenen die het leven in onderdelen ziet onmogelijk om de synchronische verbindingen op te merken die we soms als toeval in ons leven mogen ervaren.

Wij hebben de neiging om te denken in oorzaak en gevolg alsof het een één op één reactie geeft terwijl elke verstoring van de éénheid een onmiddellijke reactie bij duizenden levensorganismen teweeg brengt zelfs in die mate dat er vulkanen beginnen te spuwen die tsunami’s veroorzaken.

De geest van het leven heerst niet alleen over de planeet aarde maar bestuurt het heelal.

Het heel -Al bestuurt het heelal.

De hedendaagse mens houdt er niet van om bestuurd te worden en verlangt om zijn leven in eigen hand te nemen.

Al wat de harmonie in het grote geheel van het leven verstoort of verdeelt is kwaad.

Al wat de éénheid verbindt en bij elkaar houdt is goed.

Ons hart zoekt naar verbinding.

Ons verstand verdeelt en haalt uit elkaar.

Met dat zelfde verstand kunnen we ons ook opnieuw verbinden tot de éénheid waar van we ons gescheiden hebben maar enkel indien we de verbinding met ons hart hebben hersteld.

We ademen, we verwerken voedsel tot energie, ons bloed wordt door onze aderen gepompt, en nog zoveel meer gebeurt er in ons zonder dat we daar vat op hebben. Ook onze gedachten kunnen we niet stil zetten en we zijn amper in staat om ze even te negeren en bovendien geloven we ook nog dat ze van ons zijn.

Al deze zelfregulerende processen zijn afkomstig van een veel grotere intelligentie die in en buiten ons het hele leven beheerst en bestuurt.

Het is die intelligentie die een baby vormt uit een bevruchte eicel.

Onze linker hersenhelft denkt in delen en onze rechter hersenhelft voelt het geheel aan en wil ermee verbonden worden.

Het is via de rechter hersenhelft dat we de weg naar het universum vinden.

Het is via de linker hersenhelft dat we de argumenten moeten sprokkelen om eindelijk eens wat meer naar onze rechterhelft te gaan luisteren.

Zonder die overgave van de linkerhelft blijven we halsstarrig vasthouden aan onze oude argumenten en gewoonten.

Het water van de oceaan stapelt zich op in wolken die wegdrijven met de wind.

Op die manier reist de oceaan over de bossen en de velden, over de huizen in de steden om hier of daar in regen neer te vallen en door grachten naar rivieren te lopen, op zoek naar de laagste plaatsen om uiteindelijk terug in de grote oceaan uit te monden.

Ook wij zijn op reis zonder te beseffen dat we de oceaan zijn. We voelen ons als druppels gescheiden van het geheel.

Van zodra we niet meer naar elkaar luisteren heeft het geen zin meer om met elkaar te praten.

Een log oor sluit alle informatie af.

Dan heersen de oude gedachten in je hoofd. Ooit heb je ze in je opgenomen en ze bepalen hoe je denkt en wat je doet.

Een log oor hoort nog wel iets maar luistert niet.

Luisteren vraagt aandacht en openheid en horen is het apparaat waarmee je luistert.

Het algemene evenwicht van de natuur wordt constant verstoord door de persoonlijke belangen van de mens die zich op alle gebied superieur gedraagt tegenover het geheel en geen benul meer heeft van het belang om met alles en iedereen samen te werken.

De universele intelligentie regelt alle herstellende processen. Alle onregelmatigheden die kunnen ontstaan worden recht gezet door de spontane medewerking van alle betrokkenen die maar één ding voor ogen hebben, namelijk de bescherming van het universele evenwicht.

Elk eigenbelang is rechtstreeks verbonden met het algemene belang.

Je weet hoe het moet.

Je bent overtuigd van de manier waarop.

Je herkent de haken en de ogen die je gevangen houden en angstig maken.

Maar je staat jezelf in de weg.

Je staat voor die enorme onmacht om het te veranderen.

Als jonge tuinman moest ik vroeger op mijn eentje een grote vrachtwagen aarde bij de mensen naar binnen kruien. Toen ik de eerste kruiwagen vulde met aarde kon ik niet geloven dat die grote hoop grond s’avonds binnen gereden zou zijn. Mijn verstand op nul en kruiwagen na kruiwagen vullen, rijden en uitkappen tot het donker was.

Gelukkig zijn mag geen doel zijn.

Het is een vermogen.

Een instelling.

Een levenshouding.

Zolang ons verlangen naar iets of iemand primeert is ons geluk afgestemd op het bekomen van iets en dat kan alleen maar desillusies opbrengen. Alle naar ons doel bekomen successen maken ons dan gelukkig en alle hindernissen maken ons dan ongelukkig. Elk bekomen geluk wordt vroeg of laat ons verdriet of onze pijn. Zoals elke pijn en tegenslag een achtergrond kan worden voor geluk. De dag dat wij ons volledig kunnen verzoenen met de realiteit van onze omstandigheden en het vertrouwen bewaren dat het leven enkel het goede met ons voor heeft, worden wij constant gelukkig. Dat is het duurzaam geluk.

“Geniet ervan je leeft maar een keer”, zegt het volksgezegde. En zonder er dieper over na te denken is dat nog waar ook.
Je leeft maar een keer omdat er maar één leven is.
Of het nu leven is op aarde of in de zee of in het heelal of in een andere kosmos... er is maar één leven. Of het nu over het heden of over het verleden gaat, het blijft datzelfde ene leven.

Stilte beleven is een hogere bewustzijnsvorm.

De tijd die we vrij maken om ons dagelijks in de stilte te begeven toont aan hoe sterk de energie van de stilte op ons inwerkt.

Mensen die geen tijd over hebben om zich terug te trekken in de stilte worden door hun leven meegesleurd alsof ze in wilde rivier terecht zijn gekomen.

Deze mensen zijn te beklagen.

Het gebeurt regelmatig als ik ergens moet wachten dat ik andere mensen gadesla.
Vroeger, toen ik jong was, ging mijn aandacht steeds naar diegene die het blijkbaar veel gemakkelijker en beter hadden dan ik. Dan dacht ik “waarom hebben zij het zo goed en ik niet “ maar nu is dat andersom. Nu vallen de mensen die het moeilijk hebben mij op. Dat koppeltje die een kind verloren en kampen met de pijn van dat grote verlies. Die man of vrouw die het bericht krijgt dat ze ongeneeslijk ziek zijn. Dat gezin dat door tegenslag geveld wordt en op straat terecht komt. Die mensen die in de kettingbotsing terecht kwamen . Die persoon die onterecht beschuldigd werd en in de gevangenis zit. Nu denk ik : “waarom ik niet ?“

Om te groeien moeten we het nieuwe toelaten en het oude loslaten.

Loslaten betekent afstand doen van wat je gelooft, afstand doen van wat je gewoon bent, afstand doen van wie je dacht te zijn.

Het is je ego loslaten, jezelf lossen.

Dat gaat steeds gepaard met een identiteitscrisis.

Als ik terugkijk naar wie ik vroeger was dan herken ik me nog wel steeds in die persoon die ik was maar ik zie ook de frustraties waarmee ik vocht en die me in onzekerheden en angst gevangen namen. Ik zie hoe die angsten ook dromen en illusies opwekten en hoe ik er naar smachtte.

Ik ben werkelijk een andere mens geworden tijdens mijn leven. Getransformeerd en geëvolueerd, herboren.

Op de weinige foto’s die ik heb zie ik de verkramping op mijn gelaat. Ik voel de stress nog die me zenuwachtig maakte en die nu hervormd is in een stille aanvaarding.

Alle ziekten ontstaan uit geestesziekten.

We erven twee keer de vergissing.

Ze zit in onze genen geschreven en we ervaren ze nogmaals in de opvoeding.

Best is om je te laten inenten met een filosofische standvastigheid die alle naïviteit en illusie uitschakelt zodat je in harmonie leeft met de gang van het leven en zo min mogelijk in conflict komt met de werkelijkheid.

Ons lichaam reageert spontaan op leugen en onwaarheid door zich daar tegen te verzetten.

Ziek worden is een reactie op onwerkelijkheid die schadelijk is voor jou.

De meeste mensen mijden negativiteit en leven daarom liever in illusies.