Waarom?

Is dat niet de vraag waarmee iedereen zit? “Waarom?”

“Waarom ik?”

“Waarom mijn kind?”

“Waarom dit ongeluk?”

“Waarom dit groot verdriet?”

“Waarom dit onrecht?”

De grote onmacht voor wat de werkelijkheid is. Die werkelijkheid die in schril contrast staat met wat wij wensen.

Blowing in the wind van Bob Dylan is geen antwoord, maar wel een uitnodiging om in de wind naar de stilte te luisteren. De stilte is de enige plaats waar je de antwoorden kan ontvangen.

Treed binnen in haar heiligdom. De ruimte die iedereen laat zijn en iedereen toelaat om geluid te maken.

Dankzij het geluid kennen we de stilte en dankzij de stilte kan er geluid zijn.

Het is niet de stilte zelf die de antwoorden geeft, maar dankzij de stilte hoor je de antwoorden. De antwoorden komen uit je ziel. En je ziel kan je het best horen in de stilte. Stilte brengt je naar de stilte en de rust van je ziel die zich geen zorgen hoeft te maken. Omdat ze in de volle vrede woont. Je ziel heeft geen nood aan drukte of afleiding, want ze is volmaakt gelukkig. Blijft de vraag waarom we zoveel verdriet en ellende moeten doorstaan. Alle ellende en pijn is afkomstig van onze geest, die neurotisch op zoek is naar voldoening of naar succes of naar de vervulling van zijn wensen. Die onrustige geest, die de slaaf is van ons lichaam en haar behoeften. Deze geest is steeds zo druk in de weer dat hij onze natuurlijke geest van rust en vrede constant overroept. De enige manier om die drukke geest een halt toe te roepen is tot inzicht komen, en daar heb je omstandigheden voor nodig die dat bewerken.

Omstandigheden die je doen ontwaken uit de hypnotiserende slaap van de gewoonte en de drukte.

Een steen verleggen in de rivier heeft invloed op de stroming van het water, maar vaak hebben we een dambreuk nodig om wakker geschud te worden. Zo is het ook met hetgeen ons overkomt.

Onze levensweg is als een rivier die zich een bedding zoekt naar de zee.

Zodra we inzien dat onze geest op weg is naar de zee en we daar eindelijk thuis zullen zijn, aanvaarden we alle hindernissen die op onze weg liggen. Dan is er geen waarom meer. Dan weten we dat de hindernissen een normaal onderdeel zijn van de weg naar bevrijding. Dan ondervinden we dat alle moeilijkheden middelen zijn om los te laten wat ons verhindert om de vrede te bereiken. Onze dwangmatige, angstige en rusteloze geest wordt door die moeilijkheden tot stilstand gebracht en geeft zich ten slotte over aan de werkelijkheid. De enige werkelijkheid is liefde. Al het andere lijkt er misschien op, maar is de liefde niet. Liefde ontwapent je.

Ontwapenen betekent al je wapens wegnemen om je te leren dat je de liefde mag vertrouwen zonder wapens of verdedigingsmechanismen. Liefde is als een vuur in de winter. Met haar licht roept ze je van ver om je naar haar toe te lokken. Als je dan bij haar bent, voel je haar warmte.

Zolang je van haar wegblijft, zit je in de vrieskou. Ga naar de liefde toe en laat ze je ontwapenen.

Al hetgeen je overkomt, zijn middelen om je de weg naar de liefde te wijzen. En ja, soms leidt die weg je door kwaadheid en frustratie, langs pijn en verdriet. Maar kijk verder dan dat. Het is de weg van bevrijding, van losmaken, van verlossing.

Meditatie 24 april