De planeet

Gisteren heb jij een planeet bedacht die onmiddellijk in het universum een plaatsje kreeg. Een plaats waar we samen bloemen kunnen zaaien in kleuren die nog niet bestaan.

De bodem is doorzichtig als glas en de boomwortels glinsteren als diamanten.

Spelend springen we in de rivier en we versmelten met het water en elkaar om daarna als damp met de wolken door de lucht te reizen naar onbestemdheid. Lachend schep je vliegende konijnen en gouden kevers die gedichten schrijven in het zand.

Toen we nog op aarde waren sprak je mij over onze planeet waar onze zielen zich in elkaar verfristen en we van elkaar hielden zonder te weten hoe dat moest.

Ik vond een ander woord voor liefde en zei verbinding en ja dat voelden wij als waar.

Hoe sterk is de kracht die verenigd en zielen met elkaar versmelt. Lege armen doen pijn en ogen zoeken ogen.

Jij bent nabij.

Ik ben in jou.

Jij bent in mij.

We reizen samen verder.

Meditatie 6 juli 2021