Najagen naar minder.
Hartstocht, emoties en gevoelens worden door de mens blindelings nagejaagd om zo veel mogelijk aangename gewaarwordingen te bekomen. De noden van ons lichaam eisen ons hele wezen op. Tot in het absurde tracht de mens zichzelf te verwennen met aangename prikkels.
Als verslaafden werken we ons te pletter om zo veel mogelijk te verwerven. Een wedloop om de sterkste en de grootste te worden om macht en aanzien te verwerven.
Wij zijn de knechten van ons lichaam en ons ego geworden terwijl het in feite andersom zou moeten zijn en ons lichaam ten dienste moet staan van onze geestelijke ontwikkeling.
De meeste emoties en gevoelens zijn afkomstig uit die lichamelijke noden en de daarbij horende verlangens en betrachtingen.
Hoe minder we daar aan toegeven hoe minder ook die gevoelens ons opzwepen in hartstochten en emotionele desillusies.
De laatste honderd jaar worden onze kinderen in het westen opgejaagd met een onlesbare dorst naar meer. Hoe meer er is, hoe meer ze willen.
We denken dat als we op het vuur van verlangen het hout van behoeften werpen dat dit verlangen vervuld wordt maar het tegendeel is waar, het vuur wordt als maar groter.
Eenvoud en soberheid zijn woorden die niet meer van toepassing zijn want heel ons economisch systeem werd op “meer en nog“ gebouwd.
De hele schepping ontvouwde zich uit één atoom tot wat ze nu op dit ogenblik is. Zo ook ontvouwt de mens zich steeds verder in zijn evolutionaire ontwikkeling dank zij de ervaringen die hij doormaakt.
Zonder ervaringen zullen er geen inzichten komen en zonder inzichten ontstaat er geen geestelijke ontwikkeling.
Het leven ontvouwt zich steeds maar verder door zichzelf steeds te vernieuwen in nieuwe combinaties. Ze breekt af wat was en bouwt op wat is. Zonder afbraak is er geen opbouw. Het leven zou statisch zijn zonder deze beweging en dus geen leven meer zijn.
Na elke afbraak volgt er altijd opbouw.
Afbraak is een deel van de opbouw.
Dit is evolutie.
De groeiende verandering in een zich ontplooiende werkelijkheid.
Maar zolang we niet tot de kern van het leven doordringen met onze geest en de geest van het leven niet doorgronden zullen we opnieuw in de verkeerde richting uitgroeien om dan opnieuw afgebroken te worden.
Het leven is geduldig en zal ons niet vernietigen, maar zal niet wijken van haar regels. Daarom lijkt het soms dat het leven hard en onverbiddelijk is.
Maar het is de mens die hardleers en koppig is en zijn onlesbare dorst naar emotionele voldoening najaagt.
De goedheid van het leven dat enkel uit liefde ontstaat bewerkt het goede en zal ons naar dat goede leiden.
Laat ons najagen naar minder, zodat we het uiteindelijke meer bekomen.
Meditatie 16 juli 2021
