Zwarte woorden

Ik moet zwarte woorden gebruiken om over witte woorden te kunnen praten.

Met woorden van misverstand kan je de helderheid van de waarheid niet omschrijven.

Wie weet wat liefde betekent ? Wie durft daar over praten?

De geur van liefde kwam mij tegemoet maar de bloemen zag ik niet.

Als een bries die mij streelde vol beloften en troost hield ze me tegen.

Er zijn geen woorden die haar volheid kunnen bevatten. Juwelen van zinnen versieren haar wijsheid nooit.

Leegte is nog veel te vol.

Schoonheid schiet te kort.

Vergeef me dat ik dit niet omschrijven kan.

Ik stotter klanken die niet klinken.

Woorden doorzichtig als glas zijn zelfs veel te scherp.

Wat de ziel zegt kan je niet vertalen omdat daar geen woorden voor zijn.

Enkel met emoties voelen we wat ze vertelt, maar ook dat schiet tekort.

Met donkere letters projecteer ik de woorden van liefde die als fonteinen van licht uit de ziel naar buiten komen.

Lees het tussen de regels door in de klanken en de beelden die als wankelende gebouwen zinnen vormen die nooit de schoonheid en de diepte van de liefde zullen omschrijven.

Het is de liefde zelf, die als kleine visjes opspringen in het water van de woorden, en je ziel zullen wekken uit haar slaap.

Eens je ziel ontwaakt zal je ze horen als een kolkende rivier en neemt ze je mee in haar stroom van liefde naar de oceaan van vrede en van vreugde.

Meditatie 31 januari 2021