Extreme verwarring

De mensheid bevindt zich in een kritieke fase in haar ontwikkeling.

In deze tijden van extreme verwarring is er meer dan ooit nood aan krachtig onderricht. 

Doch, de moderne mens koos het pad van de vrijheid, van de persoonlijke ontwikkeling, van de bescherming van het individu. De mens van vandaag laat zich niet meer leiden door godsdienst of morele waarden. De persoonlijke vrijheid en de vrije meningsuiting staan vooraan op de agenda. Plezier maken is belangrijker dan dieptegang of zingeving. Verwerven en behouden wordt ons van kleins af aan aangeleerd. Argwaan is veiliger dan vertrouwen schenken en in deze negatieve sfeer evolueert de mens vandaag. 

Deze egoïstische mentaliteit maakt van ons harteloze wezens terwijl wij van nature liefdevol en bezorgd zijn voor elkaar en het goede voor de groep belangrijker vinden dan ons individuele profijt. 

Omdat wij het contact met onze natuur verloren zijn, ontstaat er een individuele maar ook collectieve verwarring. 

Individuele verwarring uit zich in depressie, verslaving, verdriet, onzekerheid en eeuwige twijfel, onvrede, onrust, angst, vijandschap, vergaren en hebzucht, egoïsme en tal van andere negatieve gevoelens. 

De collectieve verwarring uit zich in een wereld van geweld en onverschilligheid, oproer, oorlog, vluchtelingen, klimaatveranderingen, liefdeloosheid en tal van andere negatieve reacties. 

Door de verduistering van onze ware natuur hebben we onderricht en hulp nodig. Dit onderricht zou best zo vroeg mogelijk in ons leven moeten aanvangen, want de eerste levensjaren zijn de belangrijkste jaren voor de vorming van een mens. 

Vroeger was de spirituele opleiding aan de kerkvaders toevertrouwd. Die spraken over ons geestelijke hart, over ons geweten en over onze ziel. Die spraken over het goede en het kwaad. Over zonde en over schuld. Ik herinner mij nog levendig het gemompel van de kerkgangers die samen baden ‘door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn allergrootste schuld …’

Hoe goed ik ook zocht, ik vond bij mij geen enkele schuld over dat de eerste mens uit het paradijs werd verjaagd. 

Wat had ik te maken met wat Adam en Eva gedaan hadden? Ik was een nazaat van hen en was nooit in dat paradijs geweest. 

En ergens begrijp ik wel wat ze bedoelden met die scheiding met God. Wij zijn inderdaad gescheiden van onze ware natuur. En die ware natuur bestaat uit de eenheid van een groot geheel dat bij elkaar blijft uit liefde. 

En als we nu het woord God veranderen in ‘onze ware natuur’ of in het woordje ‘eenheid’ of het woordje ‘liefde’, dan klopt dat verhaal van de scheiding eigenlijk wel. 

Boeddha haalt er helemaal geen God bij. Hij begint met een oplossing te zoeken voor het pijn en verdriet waardoor de wereld getroffen was. Voor hem is de werkelijkheid van het leven de kern en hij spreekt niet over een God. Hij spreekt niet over schuld. Hij veroordeelt niemand. Hij oordeelt nooit. Zijn enige betrachting, die uit mededogen en pure liefde bestond, was mensen bevrijden van het juk van zorg en verdriet. Hij trachtte ons duidelijk te maken dat wij met ons verstand het contact met de kern van het leven verbroken hadden en daardoor verdriet en pijn kenden. 

Ook Jezus trachtte ons 600 jaar later de weg naar ons hart te tonen. Hij kende de weg.

Hij zei dat hij de weg was naar de waarheid en het leven. Hij predikte liefde. Enkel liefde, ook al wist hij dat hij daardoor vijanden maakte. 

In deze wereld van grote verwarring merk ik toch een positieve beweging en kom ik steeds meer mensen tegen die op zoek gaan naar de diepere waarden in het leven. 

Yoga en meditatie zijn geen rariteit meer en overal komen er life coaches en mindfulness-leraren tevoorschijn. 

De jeugd komt massaal op straat om te betogen tegen het lakse klimaatbeleid van de regeringsleiders. Het is alsof een menigte ontwaakt en de ernst van de verwarring inziet. 

Zouden we de 2600 jaar oude raad van Boeddha eindelijk ter harte nemen? Hebben we al niet genoeg verlichte geesten genegeerd? 

Zal de chaos van onze daden ons eindelijk laten samenwerken of kiezen we de totale vernietiging, zonder inzicht? 

Meditatie november 2019