Een mooie ontmoeting

Het is nu ik opnieuw op die bank zit in de schaduw van de boom, dat ik je het ergste mis.

Wij zaten zwijgend naast elkaar.

We hadden al zo veel gepraat.

We genoten van dat moment, de omgeving en ons samenzijn.

Als ik mijn ogen sluit, is het alsof we terug naast elkaar zitten en we straks samen zullen opstaan.

Hoe mooi kunnen sommige momenten toch zijn.

Meestal beseffen we dat pas achteraf.

Alhoewel ik toen op de bank intens besefte dat ik dat moment naast jou nooit zou vergeten.

Ik heb je alles gezegd wat ik je wilde zeggen, daar ben ik nu blij om.

Want toen op de bank gaf de stilte mij de kans om het te zeggen.

Dat jij mijn mooiste ontmoeting was.

Jij bent opgestaan en weggegaan.

Je was het zitten beu.

Ik kom je straks wel achterna.

Meditatie 15 mei 2019