Jaques Brel zingt in het lied Laat me niet alleen de radeloze tekst: “Laat me dan ten minste de schaduw zijn van je hand, de schaduw van je hond.” Een andere mens mag je nooit in je leven tot zo’n uitspraak brengen. Liefde kan verslavend zijn. Verslaving is gevaarlijke afhankelijkheid. Je bent als een weerloze slaaf geketend aan je verslaving en dat kan ook je liefde voor iets of voor iemand zijn. Passie kan ontaarden in obsessie.

Telkens opnieuw horen we zeggen: ‘Leer los te laten’.

Hoe moeilijk is het om je eigen kind los te laten dat niets meer van jou wil weten en je steeds verwijten maakt?

De liefde die je voor dat kind voelt zit in elke vezel en in elke cel van je lichaam. Het is alsof je sterft als je die liefde afwijst.

Liefde hecht zich als vanzelf, omdat liefde van nature éénheid is en niet gescheiden.

Hoe lang is het geleden dat je gewoon in een zeteltje bent gaan zitten en niets gedaan hebt of aan niets gedacht hebt?

Zitten zonder je gedachten te organiseren of te overwegen of na te denken over vroeger of morgen. Je mails onbeantwoord laten en je telefoon uitzetten. Zitten en je kostbare tijd verkwisten door niets te doen.

Is jouw leven ook zo ‘druk,druk, druk’?

Hoe lang is het geleden dat je helemaal alleen in de natuur bent gaan wandelen? Zonder vriend, zonder hond? Jij alleen een uur lang wandelen.

Er is maar één leven dat zich uitdrukt in (voor ons) ontelbare vormen.

Elke vorm leeft onder de toelating van alle andere vormen. En niets bestaat uit zichzelf.

Alles leeft in het bewustzijn van elke vorm.

Het creatieve karakter van het geheel schept constant nieuwe combinaties.

Al hetgeen dat is, is het gevolg van de uitdrukkingskracht van het leven.

De oude vorm vernieuwt zichzelf in nieuwe vormen. Het oude verdwijnt en het nieuwe verschijnt. De onmetelijkheid van de vernieuwing toont ons de wil en het karakter van het leven om zich uit te drukken.

De mensheid bevindt zich in een kritieke fase in haar ontwikkeling.

In deze tijden van extreme verwarring is er meer dan ooit nood aan krachtig onderricht. 

Doch, de moderne mens koos het pad van de vrijheid, van de persoonlijke ontwikkeling, van de bescherming van het individu. De mens van vandaag laat zich niet meer leiden door godsdienst of morele waarden. De persoonlijke vrijheid en de vrije meningsuiting staan vooraan op de agenda. Plezier maken is belangrijker dan dieptegang of zingeving. Verwerven en behouden wordt ons van kleins af aan aangeleerd. Argwaan is veiliger dan vertrouwen schenken en in deze negatieve sfeer evolueert de mens vandaag. 

Zonder verstandelijk te begrijpen heb ik van kleins af aan steeds geweten dat ik niet dood zou zijn na mijn dood.

Ik voelde spontaan aan dat er zich een groot misterie schuilhield achter de dood.

Ik zie mezelf nog op mijn knieën zitten bij de kartonnen doos waar een kuikentje onder een warme lamp aan het vechten was om in leven te blijven. Toen het uiteindelijk stopte met ademen en stil werd, zag ik hoe de dood haar uit het lijden verlost had. Haar lijfje voelde leeg aan nu haar ziel weg was.

Het is alsof je alleen loopt op de weg van ellende en pijn.

Zelfs diegene die naar je luisteren kunnen je niet verlossen van je verdriet. Na het gesprek blijf je terug alleen.

Het leven leidt je soms door een duistere periode. Je begrijpt soms niet hoe je in die situatie terechtgekomen bent, maar het is een enge realiteit waaruit je niet kan ontsnappen.

De regel dat alles luistert naar de wet van oorzaak en gevolg klopt in jouw ogen niet. Je vindt geen enkele oorzaak voor je tegenslag en de uitspraak dat je er sterker zal uitkomen, kan je gestolen worden. Hoe je ook denkt, je ontsnapt niet aan dit proces, je moet het ondergaan.

In de oudste hindoegeschriften, maar ook in de woorden van Boeddha en Jezus, wordt er gewaarschuwd dat onwetendheid of gebrek aan kennis en inzicht de wortel is van agressie en geweld in de wereld.

Deze onwetendheid leidt tot vergissingen en tot vele misverstanden, tot scheiding en uiteindelijk tot vijandschap en oorlog.

Wat is kennis?

Ruimte en tijd zijn begrippen die we met onze geest nodig hebben om te kunnen denken.

Wij denken dat we kunnen zijn omdat er een ruimte rond ons is.

Die ruimte hebben we zelf uitgevonden.

Een bedenksel van onze geest die verbonden is aan ons lichaam. Zo benoemen we ook de kosmos ‘ruimte’, alsof wij weten dat er maar één kosmos is.

De zwarte gaten verraden iets anders.

Ruimte kunnen we een beetje vergelijken met stilte. Het voorwerp in de stilte is geluid terwijl een voorwerp in de ruimte een lichaam is. Als je de stilte vult met geluid, dan oordelen we dat de stilte weg is, maar als je je een beetje verplaatst, is de stilte er terug.

Het staat de mens vrij zich op ieder moment te veranderen. Vandaag kan je opstappen op je werk en ander werk zoeken.

Vandaag kan je uit je relatie stappen en beslissen alleen verder te gaan. Vandaag kan je stoppen met roken. Vandaag kan je een afspraak maken met de psycholoog om je te verlossen van die stress of die last.

Zeg nooit ‘ik ben zo’ of ‘ik werd zo opgevoed’ als excuus om niet te veranderen.

In het leven is verandering een constante, zelfs werelddelen scheuren zich af van elkaar.

Af en toe vragen mensen mij waarom ik in mijn teksten Boeddha en Jezus aanhaal. Ze denken dat ik bij een religie hoor zoals het Christendom of dat ik een Boeddhist ben.

Het is een typische menselijke reactie om in vakjes te denken en alles te willen rangschikken in groepen. Dat heb ikzelf ook jaren gedaan.

Groeperen is een middel om te begrijpen.

Als kind luisterde ik graag naar wat Jezus gepredikt had, het was alsof de woorden die hij sprak de echo’s waren van dingen die ik reeds gehoord had of die ik wist.

Op een dag was ik zo verstrooid dat ik op de bommeltrein naar Brussel stapte in plaats van op de sneltrein. Er zat opmerkelijk minder volk op die trein. Daaraan had ik kunnen weten dat ik mis zat toen ik opstapte. Aan elk station stopte de trein en bleef er dan ook nog lange tijd stil staan.

Als je ergens snel moet zijn, is zo’n bommeltrein een grote ergernis. Nu - zoveel jaren later - moet ik nog altijd ergens zijn, maar nu neem ik toch het liefst de bommeltrein. De dag duurt voor diegene die de bommeltrein nemen exact even lang als voor diegene die de sneltrein nemen. 86.400 seconden.

‘Ik mediteer al jaren, maar ik ben nog steeds niet veranderd, hoe kan dat?’

Dat komt omdat er een kloof is tussen je spirituele beoefening en je dagelijkse leven. Het zijn twee gescheiden werelden die niets met elkaar te maken hebben. Je moet trachten je dagelijkse leven te doordrenken met de kalmte en de vrede die je tijdens je meditatie ondervindt. Laat je ‘aandachtig zijn’ zich verderzetten op weg naar je werk. Als je voor de verkeerslichten of in de fille staat, of terwijl je eet. Korte momentjes van bewust bezig zijn met al wat je doet. Tussen twee telefoongesprekken even diep in en uitademen en jouw omgeving waarnemen of naar buiten kijken hoe de wolken eruit zien of hoe de bomen schaduw werpen op de huizen.

We moeten aandacht besteden aan de pauze.

De pauze tussen twee gedachten, of de pauze tussen twee zinnen in een gesprek.

De pauze tussen de tonen van de muziek.

De pauze als je iemand in de ogen kijkt.

Als je aandacht besteedt aan de pauzes, geef je aandacht aan de stilte tussen de acties.

De pauzes zijn de kloven in de gletsjer waar je in kan vallen en die je in de buik van de ijsberg brengen waar je niets meer hoort dan je eigen adem.

De stilte is de enige baarmoeder van het geluid.

Bestaat er zoiets als de duivel of de hel?

Wie in goedheid en liefde gelooft, kan zich dat bijna niet voorstellen. Jezus werd door de duivel bezocht toen hij zich had teruggetrokken op een eenzame berg om te vasten en te bidden. Na veertig dagen ontbering daagde de duivel Jezus uit om stenen te veranderen in brood en zo te bewijzen dat hij de zoon van God was. Het was de duivel die hem vroeg om voor hem te knielen in ruil voor alle rijkdom en koninkrijken van de wereld.

De Japanse duizendknoop is een van de koppigste onkruiden die in je tuin al je andere planten de plaats afneemt en hij wordt bij een van de meest invasieve planten van de wereld gerangschikt. Zelfs de sterkste onkruidverdelgers krijgen hem niet weg . Het enige middel is koppiger zijn als de plant en hem telkens hij uit de grond naar boven komt weg te kappen. Ook netels en distels krijg je zo weg uit je tuin.

Even zo moeten wij mensen koppig blijven strijden tegen onze verslavende gewoonten en negatieve gedragingen die spontaan uit onszelf ontstaan en waartegen wij precies geen verweer hebben.

Hoe deze negatieve instellingen of gewoonten in ons gekomen zijn speelt in feite geen rol. Daar kunnen wij met langdurende therapie naar gaan zoeken en ons blauw betalen aan psychologen.

Natuurlijk heeft elk gesprek wel ergens zijn effect , maar uiteindelijk gaat het erover als je merkt dat je gedrag niet toelaatbaar is voor de anderen of je er telkens opnieuw van in de put zit, dat je de negativiteit moet bestrijden.

In mijn hart zit een bolletje verdriet.

Ik weet het zitten en weet wat er allemaal in dat bolletje zit. Het heeft eindelijk een plaatsje gevonden op de bodem van mijn hart. Ik negeer het want dat bolletje is vruchtbaar als een zaadje en kan als ik er aandacht aan schenk opnieuw ontkiemen.

Onder in de lade ligt er een fotoboek, sindsdien nooit meer geopend . Als ik het zou openen dan open ik ook mijn bolletje verdriet dat in mij leeft.

Het verleden moet ik laten liggen, dat ligt achter mij verpakt in bolletjes verdriet.

Zelfs mijn mooiste herinneringen vormen de achtergrond van mijn gemis.

Kan je je voorstellen hoe moeilijk ik het had toen ik probeerde een blik te openen zonder blikopener.

En toen het me eindelijk gelukt was kwam ik tot de bedenking dat het jaren duurde alvorens mijn blik op het leven geopend was.

Mijn blik was ook ingeblikt.

Vastgezet en ingeblikt door mijn verstand.

Mijn blik opende pas nadat ik mijn verstand had genegeerd en de stem van mijn geweten ontdekte .

Mijn verstand werd gevormd door mijn opvoeders maar mijn geweten niet, dat bestaat op zich.

Alles is subjectief.

En daarom is alles op de een of andere manier te verklaren.

Wetenschappers trachten zo neutraal mogelijk aan hun studie te beginnen maar beoordelen toch meestal de dingen vanuit het bevattingsvermogen van hun brein en vanuit hun zintuiglijke waarnemingen.

Wat was er nu eerst , de kip of het ei ?

Weet jij het ?

Darwin verklaart in zijn evolutietheorie dat de voormoeder van de kip een ei legt waaruit de kip ontstaat. Die voormoeder is geen kip , het is een ander dier dat wel wat eigenschappen bezit van de huidige kip . Dus vanuit die redenering was er eerst het ei.

Dit voorbeeld geef ik om aan te tonen dat je aan wat dan ook een uitleg kan geven zoals jij denkt.

Het water van de stroom glijdt voorbij.De weerspiegeling blijft staan.

Ook zo is de waarheid.

Ze staat stil op de beweging van mijn gedachten.

Het zijn mijn gedachten die glijden van het verleden naar de toekomst en de belevenissen op een rijtje zet, achter elkaar, als duizenden puntjes, op een tijdslijn. Puntje na puntje.

Moment na moment.

Tot al die puntjes een lijn vormen.

Het leven is alleen maar werkelijkheid en levend in het NU.

Alle andere tijden zijn gedachten.

Het NU is dit moment. Het moment terwijl je dit leest.

De enkele minuten geleden zijn voorbij en komen nooit meer terug. De enkele minuten die nog moeten komen zijn nog onbestaand. Alles is mogelijk in de toekomst, dus die toekomst is af te wachten en lang niet zeker.